Σύνδεσμοι Αρχαίας Ελληνικής

Σύνδεσμοι Αρχαίας Ελληνικής

Σύνδεσμοι παρατακτικοί :
(συνδέουν όμοιες προτάσεις-κύριες με κύριες, δευτερεύουσες με δευτερεύουσες)
1) Συμπλεκτικοί: τέ, καί (καταφατικοί), οὒτε, μήτε, οὐδέ, μηδέ (αποφατικοί).2) Αντιθετικοί: μέν, δέ, μέντοι, ἀλλά, ὃμως, καίτοι, μήν (= όμως), ἀτάρ (=όμως), καί μήν, ἀλλά μήν.3) Διαχωριστικοί (διαζευκτικοί): ἢ, ἢτοι, εἲτε, ἐάντε, ἂντε, ἢντε.4) Συμπερασματικοί: οὖν, ἂρα, δή, γοῦν, τοίνυν, οὒκουν, οὐκοῦν, τοιγάρτοι, τοιγαροῦν, ὣστε, δῆτα.5) Αιτιολογικοί: γάρ, ἐπεί, ὡς.

Σύνδεσμοι υποτακτικοί :
(εισάγουν δευτερεύουσες προτάσεις)
1) Ειδικοί: ὃτι, ὡς
2) Διστακτικοί (ενδοιαστικοί): μή, μή οὐ.
3) Αιτιολογικοί: ὡς, ὃτι, διότι, ἐπεί, ἐπειδή, ὅτε, ὁπότε, εἰ.
4) Τελικοί: ἳνα, ὅπως, ὡς.
5) Συμπερασματικοί (αποτελεσματικοί): ὣστε, ὡς.
6) Παραχωρητικοί (ενδοτικοί, εναvτιωματικoί): εἰ καί, ἂν καί, καί εἰ, καί ἂν, οὐδ’ εἰ, μηδ’ εἰ, οὐδ’ ἂν, μηδ’ ἂν, οὐδ’ ἐάν, μηδ’ ἐάν, καίπερ.
7) Υποθετικοί: εἰ, ἐάν, ἂν, ἢν.
8) Χρονικοί: ὡς, ἕως, ὅτε, ὁπότε, ἐπεί, ἐπειδή, ὁσάκις, ἡνίκα, ἂχρι, μέχρι, πρίν, ἐν ᾧ, ἀφ’ οὗ.